Памёр Мікалай Іосіфавіч Бусько

20.06.2023 554 Админ

Спачуваем

На 83-ым годзе жыцця 18 чэрвеня перастала біцца сэрца выбітнага паэта, цудоўнага чалавека, улюбёнага ў родную зямлю, паэзію, мастацтва

МІКАЛАЯ ІОСІФАВІЧА БУСЬКО

Мікалай Іосіфавіч Бусько нарадзіўся 27 верасня 1940 года ў вёсцы Пагарэлка Карэліцкага раёна Гродзенскай вобласці. Скончыў выяўленчы факультэт Маскоўскага народнага ўніверсітэта мастацтва (1967). Працаваў мастаком-афарміцелем у розных установах і прадпрыемствах горада Баранавічы, з 1976 года – мастак-афарміцель аўтобуснага парку.

Сябра Саюза пісьменнікаў Беларусі з 2006 года.

Першыя ягоныя вершы надрукаваны ў 1970 годзе ў раённых газетах “Полымя” (Карэлічы) і “Знамя коммунизма” (Баранавічы). У рэспубліканскім друку дэбютаваў вершамі ў часопісе “Маладосць” (1978). Пазней публікаваўся ў часопісах “Полымя”, “Беларусь”, “Вясёлка”, “Нёман”, “Маладосць”, у расійскіх, украінскіх, польскіх і таджыкістанскіх выданнях.

Аўтар кніг “У Нёмна на плячах” (Мінск, 1986), “Ад галінкі да сучка – тэлефон у павучка” (Мінск, 1993), “Сузор’е Шаляў” (Мінск, 1995), “Шасцікрылец Хмарагон” (Мінск, 1997), “Бабрыная навука” (Мінск, 2001), “Паэзія баразны” (Слонім, 2003), “Чалавек ад плуга і касы. Скрыжалі памяці” (Мінск, 2005), “Сляды ад верасня” (Мінск, 2011), “ Убары жывуць сябры” (Мінск,2017), “Лясныя дзівосы” (Мінск, 2019)

Лаўрэат абласной літаратурнай прэміі імя Уладзіміра Калесніка (2012), адзначаны на рэспубліканскім конкурсе “Лепшы твор 2013 года” ў галiне “Паэзiя”. Лаўрэат Брэсцкага абласнога абласнога конкурса “Духоўная веліч” у намінацыі “Дзіцячая літаратура” (2020) Зусім нядаўна у выдавецкім доме “Звязда” пабачыў свет паэтычны зборнік “Чыстая музыка неба”, у якім сабраны творы знакамітых сыноў Брэстчыны: Міколы Антаноўскага, Анатоля Шушко і Міколы Бусько. Паэт паспеў парадавацца выхаду кнігі.

Мікалай Іосіфавіч быў актыўным удзельнікам свята Дзень беларускага пісьменства.

Вершы Міколы Бусько

***

Бераг. Будан паляўнічага.

Тут пад наглядам планід

Качкі нырцуюць за знічкамі –

Страўніка моцны магніт.

Сцежку латунную месяца

Вечар праклаў на вадзе.

Хвалі абцасамі месяцца –

Вунь паляўнічы брыдзе.

Пенным туманам, бы соладам,