Многодетный отец Андрей Мазур из г.п. Мир раскрыл секреты большой и дружной семьи

Напярэдадні свята Дня бацькі, якое адзначаецца ў Беларусі ўжо ў другі раз, карэспандэнт газеты “Полымя” пагутарыла са шматдзетным татам Андрэем Мазурам, які раскрыў  сакрэты  вялікай і дружнай сям’і.

Спалучэнне слоў “шматдзетная маці” больш звыклае, чым “шматдзетны бацька”.  Так,  маці па праве карыстаюцца павагай акружаючых:  на іх долю прыпадае нялёгкая ноша выхавання  дзяцей,  але не меншай павагі заслугоўваюць і таты  ў вялікіх сем’ях. Жыццё шматдзетнага бацькі цалкам падпарадкавана патрэбам  і праблемам  сям’і. Акрамя таго, яны выхоўваюць сваіх сыноў і дачок ужо сваім прыкладам – адказнага стаўлення да  сямейнага абавязку.

Андрэй і Святлана  Мазур з г.п. Мір разам ужо больш за  дзесяць гадоў. Яны выхоўваюць дзесяцігадовага   Максіма, шасцігадовую Марыю і чатырохгадовую Лізавету.

— Максіму падабаецца бавіць час за  маляваннем, старэйшая дачка Марыя з вялікім задавальненнем наведвае танцавальны гурток у горадзе Стоўбцы, а малая Лізачка любіць спяваць і дэкламаваць вершы, —  расказвае пра сваіх дзетак глава сям’і Андрэй і з усмешкай дадае: — Пакуль што, можна сказаць, творчыя асобы, а як будзе далей, пакажа час.

Сужэнцы родам з Карэліччыны: Андрэй — з аграгарадка Аюцавічы, Святлана — з г.п. Карэлічы.  Зараз вялікая дружная сям’я жыве ў сваім доме  ў г.п. Мір. Будавацца пачалі адразу, калі стварылі сям’ю.  Пры гэтым Мазуры падкрэсліваюць: зараз падтрымка дзяржавы шматдзетнай сям’і адчувальная.

— Адкрылі дэпазітны рахунак для шматдзетных сем’яў па праграме “Сямейны капітал”, атрымліваем матэрыяльную дапамогу да навучальнага года,    харчаванне дзяцей у школе і дзіцячым садзе бясплатнае, школьныя падручнікі, білеты ў парках, забаўляльных цэнтрах, тэатрах і музеях — усё напалову, — гаворыць Святлана.

— Да знаёмства з мужам не бачыла сябе нават проста ў ролі мамы, не тое што шматдзетнай. Але ўжо пасля не сумнявалася:  бацькамі нам быць. Прыйшло ўсведамленне, што дзеці —  гэта наш працяг, — прызнаецца Святлана.

Андрэй Леанідавіч —  галоўны інжынер  Мірскага спіртзавода. Праца адказная,  патрабуе шмат часу і сіл. Нягледзячы на гэта, у  яго атрымліваецца знайсці баланс і надаць увагу кожнаму дзіцяці і любімай жонцы.

— Вечар і выхадныя дні цалкам прысвячаю сям’і, — кажа субяседнік. —  Старэйшым дзецям дапамагаю рабіць урокі, разам з жонкай  займаемся  хатнімі справамі. Мы энергічныя людзі.  Таму, калі  прапаноўваюць паўдзельнічаць у спаборніцтвах, то мы заўсёды згаджаемся. У вольны час  падабаецца ўсёй сям’ёй  катацца на веласіпедах. Летам  любім пасядзець на беразе ракі або возера з вудамі.  Па магчымасці — падарожнічаем.  Ужо пабывалі ў многіх знакавых месцах: Брэсцкай крэпасці, Белавежскай пушчы, Полацку, Нясвіжы. А яшчэ  мы любім  туры выхаднога дня: ездзім усёй сям’ёй у санаторыі, праходзім аздараўленне.

Маладыя бацькі прывіваюць дзецям прыхільнасць да актыўнага ладу жыцця. Сваім прыкладам паказваюць, што неабходна пастаянна быць у руху, каб не заседжвацца на месцы.

Старэйшыя дзеці ва ўсім актыўна стараюцца дапамагаць бацькам.

— Гэта наша надзейная апора, — з гонарам кажа  бацька. — Зручна, што дзеці вучацца ў адной школе, побач дзіцячы сад. Калі неабходна, Максім забірае  малодшую Марыю з вучобы. Дзеці гуляюць разам, а мы з жонкай вырашаем бытавыя пытанні — ходзім у магазін, гатуем вячэру або робім уборку. Дзеці таксама ўдзельнічаюць у хатніх   клопатах:  наводзяць парадак у сваіх пакоях, даглядаюць любімага хатняга гадаванца — кошку Чарнічку.

Як і ў кожнай сям’і, у сям’і Мазур  ёсць свае традыцыі: па суботах —  лазня, на вялікія святы: Новы год, Каляды, Вялікдзень —  яны гасцююць у бацькоў, а на дні нараджэння збіраюцца дома з усімі роднымі за вялікім святочным сталом.

На пытанне ”Якая ваша формула шчаслівага жыцця?” маладыя бацькі адказалі аднагалосна:

— Сакрэту шчасця не існуе. Усё проста і адначасова складана: каханне, узаемапавага,  цярпенне. Увогул, мы не ўяўляем шчасце без дзяцей. Быць бацькамі — гэта наш свядомы выбар. І калі б нам далі магчымасць пражыць жыццё нанова, мы б зрабілі выбар на карысць бацькоўства.

— Чаму самаму галоўнаму вы б хацелі навучыць сваіх дзяцей?

— Уменню не здавацца, упэўненасці ў сабе і сваіх учынках – калі сын і дачушкі будуць ставіць мэту і ўсяляк яе дасягаць, нягледзячы на цяжкасці – значыць, мы змаглі іх гэтаму навучыць. Калі яны не будуць вінаваціць акружаючых у сваіх бедах і няўдачах, а працаваць над сабой,  то ўдалося зрабіць немагчымае. Прывіць станоўчае стаўленне да спорту, каб у іх  галовах заўсёды быў вобраз бацькоў, стройных, моцных, вынослівых, тады яны будуць і самі за сабой сачыць і шукаць сабе ў спадарожнікі менавіта такіх людзей – актыўных, здаровых і фізічна, і разумова, – гаворыць Андрэй.

У гутарцы Андрэй і Святлана  ўвесь час дапаўнялі  адзін аднаго. Муж і жонка разам арганічныя. Вельмі цікава было назіраць за ўзаемаадносінамі ў іх маладой сям’і.  Яны маглі шмат расказваць і пералічваць заслугі членаў сям’і, але не свае.

– Мы стараемся быць заўсёды разам, падтрымліваць адзін аднаго,  знаходзім паразуменне, бо бліжэй родных няма нікога, – сказаў  муж і бацька.