Кореличчанка Анна Блиновская раскрывает секрет внутренней красоты

Жыццё на пенсіі ў кожнага сваё. Адно відавочна: яно павінна быць змястоўным і цікавым, каб чалавек у паважаным узросце не шкадаваў аб дарэмна прайшоўшых днях.

Сёння наша субяседніца — жыхарка г.п. Карэлічы Ганна Фёдараўна БЛІНОЎСКАЯ.

— Ганна Фёдараўна, як Вы праводзіце час на заслужаным адпачынку?

— Імкнуся не сядзець на лавачцы. Люблю рухацца — хаджу на трэнажоры на стадыён «Юнацтва». Там можна займацца рознымі практыкаваннямі. Можна пайсці на возера палюбавацца прыгажосцю навакольнага асяроддзя. Каля возера Быкава зрабілі лавачкі, дзе можна адпачыць.

— Па жыцці Вы чым займаліся?

— Чым толькі не займалася, моцна любіла спорт. Працавала ў ваенізаванай пажарнай ахове ў Туркменістане, а на Карэліччыне — у гандлі з 1972 па 1998 год да выхаду на пенсію.

— Вашы карані на Карэліччыне ці сюды прывёў лёс?

— Мае карані — на Навагрудчыне: вёска Аўдзеевічы. Там закончыла школу і паехала вучыцца ў Туркменістан. У 1972 годзе вярнулася — моцна цягнула на Радзіму. Карэлічы палюбіла, зраднілася з людзьмі — працавала прадаўцом ва ўнівермазе.

— Што найбольш цэніце ў людзях?

— Дабрыню, справядлівасць, шчырасць. Добрыя людзі адкрытыя, без фанабэрыстасці і хлусні. Яны падтрымаюць і дапамогуць у цяжкую хвіліну.

— Вас часта можна бачыць на раённых мерапрыемствах і ў Цэнтры сацыяльнага абслугоўвання насельніцтва Карэліцкага раёна. Яны Вам у радасць?

— Безумоўна. Я люблю ўсім цікавіцца, нягледзячы на паважаны ўзрост. Адкрываю і даведваюся цікавае для сябе, сустракаюся з людзьмі. Шмат змястоўнага можна даведацца ў музеі, бібліятэцы, ЦСАН і на мерапрыемствах, якія арганізоўвае раённая ветэранская арганізацыя: сустрэчы, паездкі. Гэта ўзбагачае душу.

— Здароўе называюць найкаштоўнейшым дарам. Што ў гэтым накірунку Вы прадпрымаеце?

— Раніцай раблю зарадку. Люблю ўвіхацца па доме: прыбіраць у пакоях і гатаваць стравы. У двары дома ёсць мая клумба, дзе саджу кветкі і даглядаю іх.

— У свае восемдзесят Вы захавалі ўвішнасць і цікавасць да жыцця. У чым сакрэт Вашай знешняй і ўнутранай прыгажосці?

— Я жыву па прынцыпе, сэнс якога закладзены ў вершаваных радках:

Не живи уныло,

Не жалей, что было.

Не мечтай, что будет,

Береги, что есть.

— Вы любіце чытаць?

— Вельмі люблю чытаць і быць у курсе падзей, якія адбываюцца ў краіне і за мяжой. Люблю паэзію, з задавальненнем чытаю ў раённай газеце «Полымя» вершы мясцовых паэтаў.

— Што б Вы пажадалі людзям залатога ўзросту?

— Менш азірацца на свой узрост і быць у кругавароце жыцця.

Галіна СМАЛЯНКА
Фота Сяргея СТОЛЯРА