Кореличчанин Александр Демидович вспоминает годы службы в милиции

Для старэйшага пакалення, ветэранаў органаў унутраных спраў  10 лістапада – знакавая дата, звязаная з днём нараджэння і станаўлення савецкай міліцыі. З 2007 года гэтае свята перайменавана ў Дзень ушанавання ветэранаў органаў унутраных спраў і ўнутраных войск МУС, які сімвалізуе пераемнасць пакаленняў і глыбокую павагу да лепшых міліцэйскіх традыцый.

Паслужны спіс  прафесіянала сваёй справы, ветэрана міліцыі, палкоўніка, былога начальніка Карэліцкага РАУС Аляксандра Дземідовіча можа стаць прыкладам для ўсіх маладых супрацоўнікаў  і для тых, хто вырашыў звязаць свой лёс з прафесіяй вартавога правапарадку. Аляксандр Аляксандравіч  амаль трыццаць  гадоў прысвяціў службе ў органах унутраных спраў і падчас свайго прафесійнага станаўлення прайшоў цікавы шлях. За бездакорнае выкананне сваіх службовых абавязкаў мае шматлікія ўзнагароды і заахвочванні.

Ён нарадзіўся  ў 1956 годзе  ў Салігорскім раёне Мінскай вобласці. Жыццё  не песціла, а склалася такім чынам, што з пятага класа ён вучыўся ў Нясвіжскай школе-інтэрнаце. Быў добрым спартсменам, вельмі любіў валейбол.  Пасля заканчэння школы   – служба  ў арміі.

.

– Аляксандр Аляксандравіч, што ці хто паўплываў на Ваша рашэнне пайсці працаваць у міліцыю?

– Цікавасць да прафесіі падштурхнула мяне да паступлення   ў Мінскую спецыяльную сярэднюю школу міліцыі МУС СССР імя М.В. Фрунзе. Да працы прыступіў у 1978 годзе.  Дзесяць гадоў адслужыў у аддзяленні крымінальнага вышуку Шчучынскага РАУС. Дзякуючы такому настаўніку як Часлаў Яцкавіч  Бяляўскі,  пранікся ўсімі тонкасцямі службы, шмат працаваў,   удасканальваўся сам,  і гэта ўсё разам дазволіла мне стаць лепшым операм Гродзенскай вобласці. На Карэліччыну быў накіраваны намеснікам начальніка міліцыі па аператыўнай рабоце ў 1987 годзе, а   праз чатыры гады службы на гэтай пасадзе  стаў начальнікам  Карэліцкага РАУС, які ўзначальваў на працягу 13 гадоў.

– Ці ёсць у Вашай практыцы нейкая справа, якая  асабліва запомнілася?

–  У кожнага супрацоўніка  ёсць злачынствы, якія запалі ў памяць. І ў мяне амаль за трыццаць гадоў службы, вядома  ж, ёсць што ўспомніць. Адна з першых самастойна раскрытых спраў –  крадзеж матацыкла, потым забойства. Будучы аператыўнікам, быў у групе захопу,  тады і пад кулямі даводзілася хадзіць. І сёння з вышыні пражытых гадоў з упэўненасцю магу сказаць, што ў працы супрацоўніка крымінальнага вышуку вельмі важныя зладжанасць дзеянняў, уменне аналізаваць, аператыўна прымаць рашэнні, прымяняць псіхалагічныя навыкі пры зносінах са злачынцамі. Акрамя таго, трэба заўсёды быць напагатове. Прафесійныя навыкі, уменне працаваць з людзьмі, безумоўна, прыходзяць не адразу. Вопыт назапашваецца з часам, калі ты проста з дня ў дзень добра робіш сваю працу.

– Якія якасці Вы лічыце абсалютна неабходнымі для супрацоўніка  міліцыі?

– Адна з самых галоўных якасцяў – гэта гатоўнасць да службы як маральна, так і фізічна,  бо даводзіцца вытрымліваць каласальныя нагрузкі.  Трэба перш за ўсё любіць сваю работу, быць сумленным, прыстойным, мэтанакіраваным, знаходлівым, адважным і дысцыплінаваным.

– А як Ваша жыццё  складаецца на заслужаным адпачынку?

– Дом, сям’я. У дружнай сям’і выраслі сын Сяргей і дачка Ірына, якія атрымалі добрую адукацыю,   зараз жывуць і працуюць у сталіцы.  А яшчэ   дзеці падарылі  трох унукаў, якія не даюць сумаваць.

Таксама Аляксандр Аляксандравіч расказаў, што заўсёды побач з ім па жыцці ідзе яго жонка Галіна.  Нягледзячы на ўсе нягоды жыцця, яна заўсёды падтрымлівала, адорвала дабрынёй, сагравала клопатам і любоўю іх сям’ю.

У завяршэнні гутаркі  ветэран пажадаў усім маладым супрацоўнікам праваахоўных органаў заўсёды быць вернымі свайму абавязку, працаваць на карысць народа і не пераставаць развівацца і ўдасканальвацца.

Кацярына КУКАНАВА

Фота аўтара і з архіва героя публікацыі