Галіна Толмач з вёскі Лясок расказвае, як вітаюць Благавешчанне ў яе сям’і
7 красавіка кожны год усе праваслаўныя хрысціяне адзначаюць адно з двунадзясятых святаў — Дабравешчанне Прасвятой Багародзіцы. Як вітаюць праваслаўнае свята ў сям’і Галіны Толмач з в. Лясок Красненскага сельскага савета, даведалася карэспандэнт раённай газеты “Полымя”.
— З дзяцінства свята Дабравешчанне дорыць веру ў надзею, у вялікі цуд, — пачынае свой расказ суразмоўца. — А яшчэ прымушае кожнага з нас задумацца пра сэнс жыцця і падзяліцца любоўю і клопатам з блізкімі людзьмі. Вось чаму я так люблю гэта свята. Як сёння помню, як людзі радаваліся сонцу, надыходзячай вясне, ажыўленню жыцця. А яшчэ і маці, і бабуля ды і ўвогуле вяскоўцы ў гэты дзень стараліся не працаваць, вязаць, шыць, ладзіць гулянкі, купляць новыя рэчы і сварыцца. А нам, малым, гэта было вельмі даспадобы, таму што нічога не трэба было рабіць. І сёння ў гэты дзень паўсюдна можна чуць прыказку: ”На Дабравешчанне птушка гнязда не ўе, дзяўчына касы не пляце”.
Абавязкова ішлі на службу ў царкву. У літургічным сэнсе ў святочны дзень здзяйсняецца асабліва ўрачыстае набажэнства, адрознае ад паўсядзённых поставых служб. Усё ўжо дыхае чаканнем Вялікадня. Ну а пост — гэта зусім не час засмучэння, гэта таксама свайго роду святочны час, але толькі не для цела, а для душы. Калі свята для цела — гэта смачная ежа, розныя забавы, то свята для душы — гэта спакой, цішыня, ачышчэнне ад грахоўнасці. Свята вельмі добра паказвае, што духоўна радавацца можна і трэба, бо Гасподзь заўсёды з намі, і гэта галоўнае наша шчасце.
Раней і я хадзіла на службу ў царкву, але зараз ужо здароўе не тое, таму для мяне служба дома, і тут прытрымліваюся ўсіх яе канонаў. Традыцыі святкавання царкоўных святаў я пераняла ад бабулі Кацярыны, якая была вельмі набожная, а мне ўдалося іх перадаць сваёй дачцэ Таццяне і ўнучцы Юліі.
У вялікіх храмах ёсць цудоўная, прыгожая традыцыя — пасля службы на свята выпускаць у неба птушак, часцей галубоў. Што тычыцца сімволікі, то галубы ў небе — гэта, перш за ўсё, благаславенне Святога Духа.
— Я лічу, што кожны павінен пастарацца быць для іншых добрай весткай, заўсёды быць гатовым прыйсці адзін аднаму на дапамогу, падтрымаць, узрадаваць сэрца чалавека, бо радаснае сэрца — яно жывое.
Увогуле, рэлігійныя святы ў жыцці нашай сям’і маюць асаблівае значэнне, бо яны нагадваюць нам пра нашу веру і прыналежнасць да духоўнай супольнасці. Яны таксама з’яўляюцца часам для сямейнага яднання і ўмацавання адносін. Мы цэнім іх і заўсёды з нецярпеннем чакаем надыходу, каб адзначыць іх разам.
Кацярына КУКАНАВА
Фота з адкрытых крыніц інтэрнэта
