Халоднае вясновае надвор'е не перашкода для сустрэч. Навучэнцы пятых класаў сярэдняй школы № 1 г.п. Карэлічы пабывалі ў гасцях у майстра-самавучкі па разьбе па дрэве Віктара Мішчука.
Дрэва — гэта матэрыял, які выкарыстоўваўся са старажытных часоў для розных мэт. Яго ўжывалі для будаўніцтва, стварэння упрыгожванняў, інструментаў і шмат чаго іншага.
З часам чалавек асвоіў мастацкую разьбу з дапамогай больш складаных інструментаў. Гэта дазваляла ўпрыгожваць сваё жыллё і прадметы быта. Праца разьбяроў па дрэве цэніцца да гэтага часу, а выкарыстоўваюць яны практычна тыя ж інструменты, што і шмат стагоддзяў таму.
Родам Віктар Сельвестравіч з райцэнтра. Да выхаду на заслужаны адпачынак працаваў у Мінску інжынерам-механікам. Жыццё склалася так, што на некаторы час прыйшлося вярнуцца на маленькую радзіму. Можна сказаць, што любоў да такога рамяства і цікавасць да прыгажосці разьбянога дрэва ўзнікла ў яго адносна нядаўна, прыкладна сем гадоў таму, калі за плячыма назапашаны ўжо некаторы жыццёвы вопыт і мудрасць.
— Дрэва — дзівосны матэрыял: пры працы з ім адчуваеш асаблівае цяпло, — так пра сваё захапленне кажа сам Віктар Мішчук. — Каб займацца такім рамяством, неабходна мець мастацкі густ і пачуццё гарманічнасці кампазіцый. Разьбяр па дрэве павінен уяўляць вынік сваёй працы, а таксама карэктаваць сваю задумку ў працэсе выканання. Не абысціся без натхнення, трэба ўмець чэрпаць яго з правільных крыніц, расці духоўна, абавязкова прыступаць да працы толькі ў добрым настроі.
Сярод работ Віктара Сельвестравіча – мядзведзі, сава, сокал, вавёрка, бабёр, а таксама аздобленыя своеасаблівай разьбой крэсла, стол, якія здзіўляюць лёгкасцю ліній і палётам фантазіі стваральніка. Асноўная прылада для вырабу скульптуры з дрэва ў яго – бензапіла, а ўжо потым – долата і іншыя прыстасаванні для шліфоўкі драўніны. У творчай скарбонцы майстра — мноства работ, якія дораць станоўчыя эмоцыі і творчае натхненне.
Напрыканцы сустрэчы ён, звярнуўшыся да школьнікаў, сказаў:
— Пройдзе час і кожны з вас успомніць гэтую сустрэчу, таму што кожная фігура створаная мною, і сёння прадстаўленая вашай увазе — гэта своеасаблівыя памкненні і сэнс жыцця чалавека. Нехта з вас вырасце і здолее дасягнуць узроўню мудрасці савы, нехта сваімі памкненнямі будзе нагадваць сокала, але, кім бы вы ні сталі, заўсёды насіце гордае званне — ЧАЛАВЕК.
Кацярына КУКАНАВА
Фотам аўтара
