Чалавек здаўна марыў пра неба. У пачатку ХХ стагоддзя гэта мара стала больш рэальнай. Развіццё авіяцыі зрабіла раней недасягальную мару, птушкай праляцець паміж аблокаў, рэальнасцю. Адзін з тых, хто стаў спраўджваць дзіцячую мару, карэліччанін Яўгеній Ардзюк. З 2024 года ён курсант Беларускай дзяржаўнай акадэміі авіяцыі. Праз чатыры гады атрымае дыплом інжынера, спецыяліста па кіраванні. Прыборная дошка ў кабіне пілота з дзясяткамі тумблераў, індыкатараў для сапраўднага прафесіянала — адкрытая кніга, а яго выразная праца і бліскучыя веды — залог бяспекі пілотаў у палёце. 

— Як і любы хлопчык, з дзяцінства марыў пра гераічную прафесію. Авіяцыя, самалёты, неба — гучыць захапляльна, таму і выбраў акадэмію авіяцыі, — распавядае Яўгеній. 

У школе з паспяховасцю і фізпадрыхтоўкай у хлопца праблем не было: лёгка асвойваў дакладныя навукі, займаўся боксам. Паспяхова здаў цэнтралізаваныя экзамены па беларускай мове і матэматыцы, тэсціраванне па фізіцы, і быў залічаны на першы курс. 

— Зараз мы паўтараем школьную праграму, праходзім агульнавайсковую падрыхтоўку. Жывём не ў казарме, а ў інтэрнаце, але дысцыпліна ў нас ваенная. У 6 гадзін раніцы пад’ём, зарадка, сняданак, вучоба да абеду, зноў заняткі, падвядзенне вынікаў дня або спартыўна-масавыя мерапрыемствы. Затым да вячэры займаемся самападрыхтоўкай. Перад адбоем — гадзіна вольнага часу. Вядома, у нас добрая фізічная нагрузка. Хлопцы, якія прыйшлі сюды з лішняй вагой, набылі добрую фізічную форму і цяпер падцягваюцца не менш 15 разоў. Усе мы падкачаліся, ды і маральную загартоўку паспелі атрымаць. Сталі больш упэўненымі, погляды на жыццё змяніліся. Нават бацькі заўважылі, што я пасталеў. 

Дарэчы, вучоба ў акадэміі авіяцыі для бацькоў курсантаў — вялікая дапамога, бо юнакі знаходзяцца на поўным дзяржаўным забеспячэнні і атрымліваюць стыпендыю. Кожнаму з іх гарантавана першае працоўнае месца. 

Наперадзе ў нашага земляка і яго таварышаў чатыры гады вучобы, вывучэнне складаных прадметаў, сур'ёзныя спартыўныя нагрузкі. Жэня ўжо прайшоў курс маладога байца і зразумеў, што з выбарам прафесіі не памыліўся: 

— Ад прафесіяналізму інжынернай службы залежыць бяспека палётаў. У авіяцыі былі выпадкі, калі трагедыя адбывалася менавіта з-за недагляду тэхнікаў і інжынераў. А гэта ж жыцці людзей... 

Асвойваючы прафесію інжынера, малады чалавек з марай аб небе не расстаецца. Кажа, што ўжо паспеў пасядзець у кабіне  Ту-154 на месцы штурмана і адчуў азарт. Таму не выключана, што атрымаўшы дыплом інжынера-тэхніка, будзе асвойваць другую прафесію — лётчыка грамадзянскай авіяцыі. У такім выпадку мы жадаем юнаку, каб чарговая яго мара ператварылася ў мэту, якая абавязкова будзе дасягнута.

Сяргей СТОЛЯР

Фота прадастаўлена героем публікацыі